Nie daję rady wszyć stójek przy szyi tak, żeby dobrze trzymały się Nie wiem ile razy już je wypruwałam, fastrygowałam, podklejałam flizeliną. Kicha! Brzydko odstają i koniec. Flizeliny jest już tyle, że niedługo overlock zbuntuje się i powie: "DOŚĆ!". Na dodatek za mocno wycięłam przy szyi w kostiumie Matyldy, no i teraz nie wiem co z tym fantem zrobić, bo w połączeniu ze stójka wygląda to opłakanie. Potrzebuje burzy mózgów.
Chyba doszyję ponownie cala część przy szyi (tak jakby było przed wycięciem otworu szyjowego) i jeszcze raz ciachnę.
Te kostiumy nie są do oglądania z bliska, one z daleka mają dobrze wyglądać i chyba tylko to mnie uratuje, bo szczegółów szycia na lodzie nie widać.
Tajemnice niedoróbki będę nosić jak kamień na sercu do końca moich dni ;)
A wracając do Halloween, to żeby odciągnąć myśli od problemu, zaczęłam porządkować półkę z materiałami. Zdjęć nie wstawię, bo tam nadal jest jak po przejściu huraganu, ale przynajmniej znalazłam, a właściwie przypomniałam sobie o istnieniu kilku fajnych materiałów oraz wpadły mi w łapki dwa kupony i to dość spore filcu, który kupiłam.... hmmm... lat temu 6 lub 7.
Pomarańcz i zielony! Akurat to co jest potrzebne na przebranie się w dynie ;)
Ciach, ciach... niecała godzina i kostium dla Piotrusia był gotowy.
Na dodatek miałam nad sobą straszną presję, żeby jak najszybciej skończyć, gdyż Matyldzia wygrzebała dla siebie w stertach materiałów kawał białej bawełny i przy drobnej pomocy z mojej strony czyli narysowaniu kostiumu ducha na materiale, resztą zajęła się sama.
Szyła w takim tempie, że aż dziwne iż maszyna za nią nadarzała. Z przerażeniem słuchałam czy nie wyzionęła jeszcze ducha (oczywiście mowa o moi Brotherku).
Gdy kiecka była gotowa przyszła kolej na kaptur i buty.
A tak mój słodki duszek wygląda w swoim kompletnym kostiumie.
A teraz może znowu wrócę do moich porzuconych kostiumów?
Pozdrawiam.
Kamila
Dynia świetna! A kostium ducha kojarzy mi się z pewnym, hm.... klanem.... Choć to na pewno efekt niezamierzony . Podziwiam, ze uszyła go sama.
OdpowiedzUsuńTylda jest za mała, żeby w ogóle wiedzieć o istnieniu klanu :) Dla niej to po prostu jej pomysł na ducha i niech tak zostanie ;)
UsuńJa też miałam identyczne skojarzenie jak ją zobaczyłam, ale nie mam zamiaru psuć jej zabawy.
Ha ha fajnie że jej pozwoliłaś samej zrobić kostium, na pewno jest z siebie baaaaaaaaardzo dumna :D
OdpowiedzUsuńMatylda obsluguje maszyne odkad miala 5-6 lat, wiec dla niej to zadna nowosc. Zreszta to dziecie nie zna slow "jestes za mala". Jak wbije sobie cos do glowy, to nie ma zmiluj. Jak miala 2 lata, poszla do sobotniego polskiego przedszkola i sie tam zapisala. Ot tak po prostu, usiadla wsrod dzieci i chocby sila jej by stamtad nie wyciagnieto. Ale to nie jest tak, ze pozniej robi to co chce i jest nie do okielznania. Nie, podporzadkowuje sie wszystkim zasadom i regulom, ale nie uznaje granicy wieku.
UsuńTo fantastycznie :-) Gratuluję udanej córki.
UsuńDziekuje serdecznie :)
UsuńNajważniejsze, że córka jest zadowolona. W sumie to i tak ją podziwiam, że tak fajnie sobie poradziła. Oba stroje są świetne. Brawo!
OdpowiedzUsuńBo ten Uparciuch ma wprawe w szyciu. Tak jak dziecko, nie zamartwia sie, ze cos jej nie wyjdzie tylko leci na zywiol i ewentualnie dopiero pozniej mowi "Ups! Troche nie wyszlo".
UsuńZaczynam być absolutną fanką Tyldzi!!! Pozazdrościć takiej córki :-)
OdpowiedzUsuńKostiumy świetne i życzę powodzenia w szyciu tych innych! :-)
Musze jej to powiedziec, bo burczala mi dzisiaj, ze jest beznadziejna, ze nie szyje dokladnie... pffff... i gadaj tu z taka. A kostium dla partnera Tyldy juz uszyty. Teraz trzeba go "obstrassowac".
OdpowiedzUsuń